Refleksja II cz 1

25 II 2022

                         Refleksja II

     Putina już od dawna straszył III Wojną Światową, ale na szczęście były to tylko groźby. Dlatego, gdy dwudziestego czwartego przeczytałam w telefonie, że o czwartej nad ranem Rosja zaatakowała Ukrainę. Nie mogłam w to uwierzyć myślałam, że śnię, ale okazało się to prowadą, bo moja ciotka zadzwoniła z tą informacją i paru znajomych potwierdziło jak się ich pytała czy to prawda.
     Do tej pory sprawy Rosyjsko Ukraińskie mnie nie interesowały. Ale odkąd tam wybuchła wojna to od czterech dni śledzę jak wygląda sytuacja. Nie widać, żeby tak szybko się skonczyło.
     W duchu proszę Pana Boga, aby tylko wojna nie dotarła do Polski. Nie chciałabym przechodzić przez to co ludzie podczas I i II wojny światowej. Urodziłam się w wolnym kraju i nie wyobrażam sobie tego, aby na niebie miały latać bombowce.  
     Gdy rano patrzyłam na te wszystkie rzeczy co mam w domu i obrazki, które mama malowała i włożyła w nie tyle serca i pracy.
     Nie umiem sobie wyobrazić, że mogłabym to zostawić i całe życie spakować do jednej walizki.  
     Nie dość że trwa ta bezsensowna wojna, w której giną ludzie niewinni, którym z całego serca współczuję.  
     Jakby mało tego było to jeszcze doszła świadomość o potencjalnych atakach terrorystycznych dziś rano to jest pierwszego marca przeczytałam.  
     Znów człowiek będzie się bał chodzić do większych obiektów takich jak supermarkerty czy kościoły.  
     Skoro inni ludzie pomagają Ukrainie w przetrwaniu tych strasznych chwil.  To i ja postanowiłam się podzielić tym co mam z nimi.  
     Jestem już zmęczona tym wojennym strachem i niepewnością o jutro. Nie lubię już oglądać wiadomości, bo gdy słyszę że dzieci cierpią i giną. To w kieszeni mi się nóż otwiera ze złości.