Krucha nić

02 VI 2021

Krucha nić

Bardzo krucha ta życia nić,
Że nic – tylko na manowce iść
Po cichu, jak złodziej ucieka czas,
Który, jak huragan zabiera nas.

Te życia nici, jak pajęczyny kruche,
Ale oplotą nas z życiem, jak muchę.
Uścisną i ucałują jadem
I już za darmo – na manowce jadę.

Oddać trzeba co pożyczone
Zostawić korale bo to nie moje.
By po nas inni cieszyli się skarbem
A w nim czyjeś życie marne.

Ciesz się człowiecze tym co dziś
Niech raduje się serce w słoneczne dni
Gdy bądź co bądź życie  jeszcze się tli
Zanim, je pająka oplecie nić…

B.W.G