20 IV 2022
Krucha nić
Chciałabym namalować piękny świat
Ten mój ze snu, gdzie nie ma łez
Żeby człowiek człowiekowi był, jak brat
I słońce zawsze jasno świeciło też.
Na niebie śpiewały tylko ptaki wolne
A na złomie życie skończyły bombowce.
Bo szczęście nie lubi wojny
Lecz życie co przypomina słodkie manowce.
Chciałabym żeby zło, zazdrość i chciwość
Zamknięto szczelnie w butelce,
Jak zatrute, gorzkie piwo
Co, już wypić go nikt nie chce.
Chciałabym, żeby te okruchy życia
Co nam od Boga darowane
Jeden drugiemu nie zabierał z ukrycia,
Jak demon, byśmy żyli szczęśliwie, jak
nam przykazano.
Chciałabym tak do końca życia śnić
I wiedzieć, że nikt mnie nie zabije
Bo to życie jest, jak krucha nić
Do tego tylko jedno, jedyne!!!
Barbara Wrzesińska - Glaza
Materiał znajduje się w poczekalni. Prosimy o łapkę i komentarz.
Dodaj komentarz