Za/nim

Pocałuj mnie zanim rozpęta się burza.
Zanim świat podzieli się na milion ostrych kawałków, które nie pozwolą nam się do siebie zbliżyć.
No chodź, podejdź, jeszcze troszkę.
Zanim się rozmyślę i odwrócę, pójdę w swoim kierunku.
Zanim wybije dwunasta, a ja zniknę, nie pozostawiając po sobie żadnego pantofelka.
Zbliż swoje usta do moich, spij z nich wszystkie słowa, których nigdy nie wypowiem, choć na samą myśl będzie mnie rozrywać od środka.
Zanim wybierzesz inną ścieżkę swojej przyszłości, inne usta, ramiona, piersi, nogi.
Obejmij mnie, ujmij dłonią moją twarz, wpleć palce we włosy, przyciągnij do siebie.
Zanim będziesz mieć dość życia.
Zanim będziesz chciał się rozpłynąć w powietrzu, z daleka od wszystkich, z daleka ode mnie.
Spójrz na mnie, spróbuj wyczytać z moich oczu cokolwiek, jeśli potrafisz.
Zanim znajdą mnie martwą w jakimś jeziorze.
Zanim wszystko pójdzie nie tak.
Zrób to w sposób, w jaki nigdy wcześniej nie postępowałeś.
Tak, jakby miał to być twój pierwszy i ostatni pocałunek.
Zanim ktoś nam przeszkodzi, zadzwoni telefon, będą prosili byś wrócił.
Zanim stwierdzimy, że to niestosowne, nie powinno się wydarzyć.
Niech nasze wargi tańczą, odnajdując się, poznając.
Pozwólmy im na to.
Zanim ziemia się pod nami rozstąpi.
Zanim mnie odepchniesz.
Zanim dostrzegę w twoich oczach coś, czego wcale nie chcę zobaczyć.
Zanim powstanie między nami dystans, którego nie będzie się dało przeskoczyć.
Zróbmy to, ten ostatni raz.
Na pożegnanie, które każde z nas boi się wypowiedzieć na głos.
Zanim będzie za późno.
Zanim...
Ahh, czy to ważne?