Starzec...

Hej wszystkim. Opowieść pod spodem nie jest mojego autorstwa. Dostałam je od kogoś bliskiemu mojemu sercu ponad 7 lat temu i chciałam je przekazać dla Was Miłego czytania




Dawno,dawno temu,na oceanie istniała wyspa,którą zamieszkiwały emocje,uczucia oraz ludzkie cechy takie jak :
-Dobro
-Humor
-Smutk
-Mądrość
-Duma
A wszystkie razem łączyła miłość.
Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się,że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze,aby na zawsze opuścić wyspę. Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili. Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu-miłość poprosiła o pomoc. Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała :  
-Bogactwo,czy możesz mnie uratować? Niestety nie. Pokład mam pełen złota,srebra ii innych kosztowności. Nie mam już miejsca dla Ciebie. Odpowiedziało Bogactwo.
Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.
-Dumo zabierzesz mnie ze sobą? Poprosiła miłość.
Na moim statku wszystko jest uporządkowane,a Ty mogłabyś mi wszystko to popsuć.Odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.
Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek.
-Smutku zabierz mnie ze sobą! Poprosiła miłość.
Och,miłość ja jestem tak strasznie smutny,że chcę pozostać sam. Odrzekł Smutek i smutnej powiosłował w dal.
Dobry Humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej,tak bardzo miał dobry humor,że nie usłyszał nawet jej wołania o pomoc.
Wydawało się,że Miłość już zatonie wraz z ostatnim skrawkiem wyspy...Nagle Miłość usłyszała  
: Chodź! Zabiorę Cię ze sobą! Powiedział nieznajomy starzec. Miłość była tak szczęśliwa,że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.
Miłość bardzo chciała dowiedzieć się kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o prawdę do Wiedzy.  
-Powiedz mi proszę,kto mnie uratował?  
-To był Czas. Odpowiedziała Wiedza.
-Czas? Zdziwiła się Miłość.
-Dlaczego Czas mi pomógł?
-Tylko Czas rozumie jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość-odrzekła Wiedza