Symetria zamknięta w warkoczach

Sweter wspomnień bywa czasem za duży,
bywa też za krótki.
Kiedy zawiniesz rękawy to zobaczysz morze.  
Tam byliśmy zeszłego lata.
Kiedy je odwiniesz powraca muzyka znad jezior.

Sweter wspomnień czasem poplamiony kawą  
i pachnie papierosowym dymem.
Z tej kafejki po przeciwnej stronie  
za ciepłem zarzuconym na ramiona  
przylatują wspomnienia.  
Jak ptaki lgną do okien.  
Łapię je i wplatam pomiędzy warkocze  
na jutro, na potem.
W symetrii splotów liczę wczoraj  
i równoważę wspomnienia te dobre i złe.

Taki jest ten sweter wspomnień.
Teraz tam mole śpią i marzą o naszej Toscani.