Zwiedzie cię...

łzy wypłakane i zabrany czas
niemoc wypowiedzi poprzez blokadę
wewnętrzny ból i krocie westchnień
bez możliwości wytłumaczenia emocji

czarci los przywiał wspomnienia
założył klapki na oczy i serce
zamazał chwile szczęścia i radości
dopadł nie mnie, lecz ciebie

siedzisz w mojej głowie nieustannie
wyprzedzasz wypowiedzi niepewne
naskakujesz wmawiając potępienie
przyrównujesz me życie do błota

nie ma usłanych miesięcy w kwiaty
szczęście gnije wraz z plonami zbiorów
uśmiech przeznaczony dla innych niewiast
dla mnie odraza z niewyjaśnionych powodów

zło czyha na nas w postaci pokusy
zwodzi wciąż ciebie zabierając mi dojście
zauroczenie nie trwa dłużej niż szczęście
mówię to tobie, lub szepczę w pustkę… 09.08.2018