Puste miejsce przy Wigilijnym stole...

Pamiętam, jak rzucaliśmy w siebie śnieżkami,
Śmiałaś się, miałaś białą, wełnianą czapeczkę,
Potem wybraliśmy przepiękną jodełkę,
Którą razem stroiliśmy bombkami świątecznie.

Mama w kuchni smażyła karpia na patelni,
Tata przy choince rozkładał prezenty,
Na kominku trzaskały wesoło płomienie,
Pierwsza gwiazdka na niebie, cichy ton kolędy...

Pamiętam Twoje oczy, błękitne jak morze,
Twój śmiech i radość, opłatek, życzenia,
Przed domem patrzyliśmy w rozgwieżdżone niebo,
Całe życie przed nami, nadzieje, marzenia...

Pamiętam, wróciliśmy zmarznięci z Pasterki,
W nocy przyszłaś do mnie, cichutko, nieśmiało,
Wtuliłaś się we mnie i zaraz zasnęłaś,
Czułem Twe  dziewczęce, ciepłe, młode ciało.

Byłaś mą jedyną, kochaną Nadzieją,
Byłaś moim światłem, Aniołem, miłością,
Wspólny spacer w parku, lepienie bałwana,
Przy Tobie Święta były trwającą radością.

Kiedy teraz palę lampkę na Twym grobie,
ze łzami spływają po twarzy krople deszczu..
Puste Twoje miejsce przy świątecznym stole,
Puste moje serce, a życie bez sensu...