Procedura bezpieczeństwa.

Wiesz, to było coś
Co uruchomiło
Nieznane ci procedury
Czerwony alert.  

Z podłogi, wyciągając rękę  
Nie patrz tak – nie w twoim kierunku!
Resztką sił i ostatnią rozsądną myślą
Nareszcie sensowna, choć znowu emocjonalna decyzja
Automatyczna, wyuczona, wykuta na blachę
Dawno temu, na wszelki wypadek.
W końcu jednak się przydała.
1.     Odsłonić zabezpieczenie, wcisnąć czerwony guzik.  
2.     Czekać.

Już teraz wszystko jest poza moją kontrolą, bezwiednie z boku przyglądam się, chyba zadowolona, bo bez sił, a nie muszę przecież nic robić. Ani myśleć. Ani czuć.  
Z piersi wyłania się, staje przed mną tak,  
Że prawie nie widzę zza jej pleców  
Twojej miny.
Moje stalowe alter ego.
Głuche na twoje fałszywe obietnice.
Ślepe na twoje sztuczne łzy.
Odporne na twoje prawdziwe ciosy.
Najnowszy model. Jestem pod wrażeniem!

Przytulam drżący policzek  
do chłodnej stali pleców.
Jeszcze tylko  
Pośpiesznie pozbieram  
resztki siebie z podłogi
I pozwolę jej poprowadzić się  
Nie oglądając do tyłu
Zgodnie z procedurą bezpieczeństwa
O której jakoś nigdy ci nie mówiłam
A przećwiczoną tysiące razy
Właśnie na ten jeden wypadek -  ciebie