Gdy się Ciebie miało, 
Całą Twoją duszę i całe Twoje ciało, 
Smutku i szarości 
Się nie czuło i nie widziało. 
Jak się Twoim było, 
Nic więcej się nie liczyło. 
Na świat, jak ptak 
Się z góry patrzyło. 
Lecz gdy Cię nie ma 
I nie mamy siebie, 
Już nie są tak piękne jak wtedy 
Te gwiazdy na niebie 
I jestem w potrzebie 
Patrzenia na Ciebie. 
Wyciągam fotografie, ale już patrzeć nie potrafię, 
Bo to za mało. 
Brak uczucia, że ma się Ziemie całą.
4 komentarze
Duygu
Wow... Wspaniałe Bardzo ładny wiersz, dawno takiego nie czytałam.
  Bardzo ładny wiersz, dawno takiego nie czytałam.  
Insane
Bardzo ładniusie
shawn98
Wow...jestem pod wrażeniem....smutne, a zarazem piękne. Gratuluję
Macmavo
@shawn98 dzięki !
Obca
Ładne:-)