syndrom rekina

"Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko" ~ Fiodor Dostojewski





w ciągłym pędzie za umykającymi celami
i z coraz większą prędkością zatracamy się w przemijaniu
wydłużając granicę umierania stajemy się bardziej drapieżni  
a kolejne pokolenia przerastają poprzednie w sztuce łowieckiej
i tak bez końca dryfujemy na skraju przepaści

ludzie-żarłacze wiedzą że aby żyć trzeba trwać w nieustającym ruchu  
bo zdławieni zaduszają siebie wzajemnie

w odmętach cywilizacji należy płynąć wciąż do przodu
bo wszystko jest płynne i staje się słabością  
ilorazem podwójności  
na my i oni  
a bilans różnic daleko blisko pomiędzy tu i tam traci na ważności

zamieszkując w cyberprzestrzeni poddajemy się logice rzeczywistości  
gdzie największe szanse na przetrwanie mają ci  
którzy krążą blisko szczytu piramidy władzy  
dla których przestrzeń nigdy nie znaczy na dłużej  
a odległość jest bez znaczenia  
dla których miejsce jest tylko tuż
i bez skupiania się na wszędzie i na nigdzie