sad robaczywych papierówek

widziałam wszystko  
poprzez spękaną korę dotykałam  
umarłych drzew
reumatyczne pędy plątały moje dłonie
poznałam oblicza przyjaźni  
które były jak razy bolesne i szorstkie  
poznałam życie już skończone jeszcze zanim los  
je wypełnił bruzdami
zasmakowałam poskromienia
wierząc że jest błogostanem

widziałam już wszystko  
dom i mury dźwigające sklepienie  
niekończący się labirynt mroku
słyszałam wodę i piłam jej szepty
inne źródlane zakażałam melancholią

jak ptak kołowałam w ciemnościach
w poszukiwaniu lśnienia za iskry błyskiem
dzisiaj nie zostało mnie za wiele
ale wciąż jestem swoja

widzieć jeszcze więcej byłoby grzechem


https://www.youtube.com/watch?v=OO10cu5yRhM