Zmysły.

Siedzisz obok tak  
Że patrząc przed siebie
W ogóle Cię nie widzę

Nie mówisz nic
I dobrze,  bo nie muszę Cię słyszeć

Twoja dłoń nie dotyka mojej
Nie szkodzi, nie potrzebuję Cię czuć
Żeby wiedzieć, że  

Jesteś obok
A nie uderzasz
Nie krzyczysz
Nie oceniasz

Nie fizycznie, a podświadomie
Chłonę Twą obecność  
Totalnie inną od znanych mi obecności

Zachwycone zdziwienie,
Że nie wszyscy jesteście tacy sami  
Ustępuje jednak miejsca pewności:
„Oszukują mnie moje własne zmysły…”