Unikat

25 XI 2020r

Unikat

Proletariackie dłonie
Zupełnie, jak moje.
Proletariackie serce
W ciągłej poniewierce.
Proletariackie myślenie
To w radości cierpienie.
Proletariacki unikat
Powoli zanika.
Jak ‘’drogie portrety’’
Razem z młodością – niestety.
Bo gdzieś zagubiły się siły,
Które wtedy jeszcze były.

I tamten świat,
Gdzie pachniał młodością kwiat
A łzy płynęły tylko z radości,
Gdy polskie maki, już rosły!
Tylko dla nas
Pracowitych, ufnych mas
Wyrosłych na zgliszczach
Budujących swą przystań.
Lecz tamten świat
Zabrał złośliwy czas
Teraz drwi z proletariatu,
Jak z rozdeptanego plakatu.

B.W.G