Łzy 2

28 IX 2020

Łzy

I znowu idę sama
I te ciągłe nieznośne rozstania
I te jak z ołowiu łzy
Są jak zasłony z szarej mgły.
Zasłaniają mi cały świat
I odliczają godziny uciekających lat
Które już nigdy nie powrócą
Tylko życie do góry nogami przewrócą
Bez słowa przepraszam.
-Takie  jest życie a ono nie przeprasza.

I znowu wszystko się powtarza
I tak samo spadają kartki z kalendarza
Słone łzy twarz odmieniły
Głowę białym welonem ozdobiły.
Tylko serce zostało takie samo
Jak wtedy co bardzo,  bardzo kochało
To z czego nie zostało już nic
Tylko zatarte ścieżki i serca krzyk!
Tylko nierealne i bolesne sny
Tylko palące piekielnym ogniem łzy.

Barbara Wrzesińska