Laleczka z wystawy

piękna laleczka z porcelany
spogląda na mnie z wystawy
chociaż nie ma swojego serduszka
wiem, że to z niego była wykonana

laleczka z małymi warkoczykami
z sukienką haftowaną w kwiatuszki
jest sama pośród misiów i klocków
wzrok ma wesoły, choć smutna

wyciąga dłonie prosto do przodu
przywołuje tęsknotą zmęczone twarze
z nóżką wysuniętą na małym koreczku
szuka właściciela i miejsca na półeczce

zabawki, choć kukły, też bywają smutne
ich wykonawca dopieszcza je urodą
pragnie by kochać jego małe arcydzieła
by dla innych dzieci były osłodą

gdy jesteś samotnym człowiekiem jak z wystawy
poszukujesz duszyczki na całe życie
kup jedną laleczkę z wystawy
a ujrzysz w jej oczach serca odbicie 12.08.2018

Ewelina31

opublikowała opowiadanie w kategorii poezja, użyła 136 słów i 744 znaków.

1 komentarz

 
  • AuRoRa

    Piękne, wzruszające.

    21 sie 2018

  • Ewelina31

    @AuRoRa Dziękuję -)

    22 sie 2018