Już było

25 X 2022

                         Już było

                    Pamiętam, jak wiatr szeptał twoje imię
                    a w kwiatach widziałam twoje oczy.
                    Dziś ogłuchłeś choć stoisz przy mnie
                    a każde z nas swoją drogą kroczy.

                    Czasem coś wyrzucimy z siebie
                    robiąc sobie uwagi od niechcenia
                    bo myśli twoje są od dawna w innym niebie
                    twierdzisz, że tu, już dla ciebie miejsca nie ma.

                    Jeszcze wczoraj mówiłeś, że ja byłam ci niebem
                    teraz zgasły gwiazdy i uciekły lata.
                    Czy to gonitwa za powszednim chlebem
                    zmieniła nas do otaczającego świata?

Barbara Wrzesińska - Glaza