Gdy się Ciebie miało,
Całą Twoją duszę i całe Twoje ciało,
Smutku i szarości
Się nie czuło i nie widziało.
Jak się Twoim było,
Nic więcej się nie liczyło.
Na świat, jak ptak
Się z góry patrzyło.
Lecz gdy Cię nie ma
I nie mamy siebie,
Już nie są tak piękne jak wtedy
Te gwiazdy na niebie
I jestem w potrzebie
Patrzenia na Ciebie.
Wyciągam fotografie, ale już patrzeć nie potrafię,
Bo to za mało.
Brak uczucia, że ma się Ziemie całą.
4 komentarze
Duygu
Wow... Wspaniałe Bardzo ładny wiersz, dawno takiego nie czytałam.
Insane
Bardzo ładniusie
shawn98
Wow...jestem pod wrażeniem....smutne, a zarazem piękne. Gratuluję
Macmavo
@shawn98 dzięki !
Obca
Ładne:-)