Bolesna zazdrość cz. 19 ( Włochy?! )

- Co tu się dzieje Luke? - Podeszłam do niego omijając leżącą książkę, sweter, poduszkę i kosmetyczkę.
- Witam kochanie. Jak spałaś? Wyprowadzamy się. Za nim coś się spytasz to jest to niespodzianka! Było mi okropnie, źle kiedy musiałem się od Ciebie oddalić ma milimetr. - Dotknął mojego policzka i wessał w usta które były lekko spuchnięte od ostatniej nocy.
- Cieszy mnie to. Spałam ogólnie rewelacyjnie, ale kiedy się obudziłam i ciebie nie było... bałam się że żałujesz to co się stało w nocy.  
- Nigdy. Najlepsza noc z całego życia.
- A ja myślałam, że kiedy mnie poznałeś! - Złożyłam ręce na piersi udawając obrażoną. Ale jak ja bym mogła się na kogoś takiego obrazić? Przejechałam zmysłowo językiem po jego dwu dniowym zaroście.
- Doprowadzasz mnie do szału. Musimy omówić zresztą parę kwestii....
- Wyjąłeś mi to z ust.  
- Od czego tu zacząć... ah tak. Czy jeżeli wypuszczę cię z moich sidł uciekniesz ode mnie? - Spojrzał na mnie podejrzliwym wzrokiem. Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Czyżby się czegoś domyślił? No ale czego?!
- Nie, nie ufasz mi? - Spytałam się najsłodziej jak umiałam.  
- A jeżeli powiem, że ufam, ale w dość innych sprawach. Lili a ty? Ty mi ufasz? - Przez chwilę próbowałam analizować wszystko co mnie tu spotkało i odpowiedziałam.
- Tak. - Odrzekłam. Ufałam mu.
- To wyjdź za mnie. - Zdrętwiałam. Moja każda kończyna była jak sparaliżowana. Ale że tak już? Dobra, lepsze to niż tekst, , Zróbmy sobie dzieci ! ". Skarciłam się za taką uwagę. Cholera!
- Luke, weź wdech! Mówiliśmy że się poznamy w świetle dziennym!
- Ale Lilka, dlaczego by nie? Poznać się zdążymy!
- Aha, świetna idea! A co ja powiem mamie i tacie? Mamo, tato mam narzeczonego! Za miesiąc ślub! Czy ty choć raz pomyślałeś co oni mogą myśleć?! Co byś zrobił jakby tak było z Twoją córką?! No co?! - Zaczęłam krzyczeć. Dotarło do mnie że ten człowiek jest nieobliczalny i lekko zacofany w kontaktach międzyludzkich.
- Dobrze, co planujesz? - Jego ton był taki obojętny. Czyżby pierwsza twarz Greya 2? Nie dziękuję, postoję!
- Chcę wrócić do domu. Ufasz mi a ja tobie. Dlatego ci to mówię. Gdybym miała cię oszukać nie powiedziałabym co bym zrobiła dalej! - Wrzasnęłam.  
- Przepraszam. Nie chce byś się denerwowała. Boje się że się stracę. - Przytulił mnie z całej siły. Odwzajemniłam uścisk ale w środku miałam taką dziwną... jakby to nazwać... niepewność, niepokój? Tak to był niepokój. Czułam że to cisza przed burzą, ale tak raptownie.  
- Rozumiem. Nic nie szkodzi. Gdzie jedziemy? - Nie umiałam zachować spokoju czy, , sympatycznej" postawy.  
- Niespodzianka kochanie. - Nasze usta ponownie się złączyły co mnie ukoiło. I o dziwo... stałam się... spokojniejsza!  
- Proszę, powiedz.
- Pamiętam jak któregoś razu przyznałaś się mi, że marzyłaś o wyjeździe do Włoch. - OMG OMG OMG


( Kochani dedykacja dzisiaj dla: pjjjoonaaa, Nata, Loriii, the_angelaaa
To wy mnie zmotywowałyście na ten dział. Jesteście kochani Buziak! )