Kochanie czekałam na Ciebie tak długo, Rozdział 28

Nie mogłam dojść do siebie po tym czego się dowiedziałam, ta szkoła, to, że się dostałam, to było spełnienie moich marzeń. Od razu pobiegłam do pokoju, chwyciłam za telefon i wybrałam numer Chrisa.

-Dostałam się! Dostałam! - krzyczałam do słuchawki, przepełniona entuzjazmem

-To świetnie, nie wiesz jak się cieszę! - Chris równie cieszył się moim szczęściem

-A ty? Dostałeś już odpowiedź? - zapytałam podekscytowana

-Tak.. - powiedział zmieszany

-Nie przyjęli cię? - zapytałam smutnie, wiedziałam, że pasją Chrisa jest robienie zdjęć, ale wiedziałam również, że jeśli dostanie się na uczelnie, będziemy rozłączeni, ponieważ szkoła znajdowała się ponad 100 kilometrów od mojej.

-Niestety nie, ale.. - moje zaciekawienie rosło

-Złożyłem papiery również na uczelnie, która jest około 2km od twojej i tam mnie przyjęli!! - krzyczał szczęśliwie

-Naprawdę?! Nie wiesz jak się cieszę, to wszystko ułatwia! - nareszcie czułam się w pełni szczęśliwa, nareszcie moje życie układało się w sensowny ład, tak bardzo się cieszyłam.

-Ja również, ale musisz coś dla mnie zrobić - znów wprowadził tą tajemniczą atmosferę

-Dla ciebie wszystko! - odpowiedziałam, choć sama nie wiedziałam czego się spodziewać

-Muszę wysłać na uczelnie kilka zdjęć, które pokażą mnie, to co mnie otacza, co mnie inspiruję, więc chciałbym poprosić abyś zgodziła się na sesje, tematem przewodnim będziesz ty, ponieważ to ty jesteś moją inspiracją, moim natchnieniem, moją muzą. Zgadzasz się?

-Oczywiście, że tak - w moich oczach pojawiły się łzy, lecz nie były to jak do tych czas łzy smutku, zawiedzenia. Były to łzy szczęścia i spełnienia, nikt, nigdy mnie tak nie doceniał, nareszcie czuję się dla kogoś ważna.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę, ale tak w ogóle musimy oblać nasze sukcesy!

-No pewnie, to jeszcze się zdzwonimy. Do zobaczenia kochany!

-Buziaki

Czułam przepełniające mnie szczęście, mogłabym nim obdarzyć innych, nareszcie świat jest dla mnie przychylny i teraz widzę jego piękno.