Znowu przyszła do mojego sklepu. Pojawiała się codziennie. Zawsze przychodziła, gdy nie było ludzi. Wiedziałem, że nie interesują ją ubrania, a manekiny. Patrzyła i podziwiała, czemu się nie dziwię, gdyż były najwyższej jakości.
Pewnego razu do niej podszedłem.
– Lubisz manekiny?
– Tak, ale tylko te z pańskiego sklepu.
– Dlaczego?
– Wszystko dookoła pędzi, wszędzie zamęt, można to nazwać nawet chaosem, a one stoją, co by się nie działo, po prostu stoją. Poza tym pańskie manekiny, choć martwe, są jak żywe. Wyglądają jak żywe.
Wziąłem do ręki pewien przedmiot.
– Chcesz wiedzieć dlaczego?
– Tak.
Pochyliłem się do niej i szepnąłem:
– Ponieważ były kiedyś ludźmi.
Dodaj komentarz