Problem

Siedziałam na korytarzu w mojej  szkole. Byłam sama, nie miałam przyjaciół. Od trzech miesięcy chodziłam do tej podstawówki. ,, To już szósta klasa, postaraj się '' powtarzała mama. Trudno jednak było się starać, gdy się straciło wszystko, co się kochało: szkołę, przyjaciół, swój dom i pokój, znajomych, wszystkich straciłam.  
Mój ojciec musiał zmienić pracę i znalazł ją tu. Zwykłe miasto, a jednak to ono całkiem odmieniło moje życie. Niestety w negatywny sposób. Przedtem miałam kilku przyjaciół, paru znajomych, a teraz? Siedzę samotnie na korytarzu, czekając na to, co los przyniesie.

Z rozmyślań nad życiem wyrwał mnie dzwonek na lekcje. Weszłam do klasy. Pani Ela, moja nauczycielka od matematyki zapowiedziała sprawdzian. ,, Super, nie dość, że przechodzę życiowy kryzys to jeszcze sprowadzian z matmy '' pomyślałam.
Siedziałam z Arturem, szkolnym luzakiem. Miał same jedynki, jednak był bardzo lubiany, no może nie przez kujonów, którzy uważali go za,,nieuka, nie mającego szans na dobrą przyszłość'' .
Nie przeszkadzało mi to. W sumie był pierwszą osobą, która się do mnie odezwała. Może w niezbyt miły sposób (,,siema nowa!"), ale to już coś.  
Nawet nie wiem, co było na lekcji. Nie słuchałam. Rozmyślałam. Byłam marzycielką. Optymistką. Do czasu. Przeprowadzka zmieniła wszystko.  


CDN.  





Przepraszam, że takie krótkie, ale miał to być zaciekawiający wstęp.