Czym jest szczęście ?

Piękny wieczór myślę, gdy zmrok już zapadł, a ja z rodziną znajduję się w wesołym miasteczku.  
- No Oliwia chodź dalej! bo kolejka ucieka! - wykrzykuje moja kuzynka Aniela, która zawsze będzie marzeniem każdego chłopaka. Nie przepadam za kolejkami, czuję się jak rzucona na pożarcie dla rekinów, a mimo to byłam na wszystkich. Może coś w tym jest? gdy jedziesz na kolejce, nie myślisz o problemach, życiowych sprawach i innych, tylko o tym, żeby już to się skończyło, a gdy się kończy powracasz do rzeczywistości, do czasu, który kiedyś przeminie, a w podeszłym wieku będziesz wspominać te czasy. .  
- No, idę idę i nie przesadzaj, ja lubię stać w kolejce. Lubię to bardziej od jazdy na tych karuzelach - odpowiadam trochę z żalem i goryczką rozpaczy;  

Idąc na następną karuzelę, a z tego co widzę po mojej prawej stronie to chyba młot, do oczu już napływają mi lekkie łzy strachu od wiatru, odwracam się w drugą stronę i zauważam dwóch chłopaków, jednego w czarnej czapce, drugiego w kapturze również czarnym. Uśmiechną się, odwzajemniłam, pomyślałam 'o może fajny kolega/przyjaciel z niego będzie'. . chyba tak pomyślałam bo brakuje mi takie osoby, osoby która będzie dla mnie zawsze. Po około pięciu minutach wymieniania spojrzeń, podszedł  
- Cześć, jestem Kacper - dodał z lekkim uśmieszkiem na twarzy chłopak w czarnej czapce.  
- Hej, a ja Oliwia - dodałam zaraz po jego wypowiedzi, jakby się paliło.  
- To jest Aniela - dodałam wskazując ręką.  
- A to Szymon - dodał śmiejąc się z tego, że mogliby się sami przedstawić. Z dalszych rozmów, które trwały około dziesięć minut, wynikło, że ma piętnaście lat, jego kumpel siedemnaście. Potem wymieniliśmy się numerami telefonów, nasze drogi się rozeszły, ja poszłam z rodziną, a on z Szymonem.