Stygmatycy XX wieku.
1. Aktualnie żyjący Brat Elia jest współczesnym stygmatykiem. Jest pełen ciepła, miłości i spokoju. Nosi stygmaty, rany, które co piątek otwierają się, a co roku w Wielkim Tygodniu krwawi całe jego ciało, gdyż przeżywa Mękę Pańską. Cataldo Elia urodził się 20 lutego 1962 r. we Włoszech. Według opowieści jako małe dziecko nie przyjmował pokarmów przez cały Wielki Post, widywał anioły i Maryję. Wielokrotnie zawożono go do szpitala, ale lekarze nie mogli stwierdzić żadnej choroby. Jako 18-latek wstąpił do nowcjatu kapucynów. Podczas nauki w obecności braci otrzymał stygmaty. Przez wiele miesięcy nie godził się na ich przyjęcie, a ostatecznie przekonała go do tego Maryja. Dzięki jego wstawiennictwu modlitewnemu chorzy odzyskują zdrowie. Wiąże się z nim także ciekawa historia zdjęcia Jezusa, które Chrystus sam polecił wykonać na dowód dla wiernych. Brat Elia rozmawia z o. Pio, który nazywa go "osiołkiem Jezusa", wskazując na rolę niesienia Boga ludziom. Według wypowiedzi brata, jest on kontynuatorem orędzia głoszonego przez świętego kapucyna. Swoje cierpienie oddaje za cierpiące dusze.
2.
Pewnego sierpniowego dnia 1951 roku Antonio Ruffini, rzymianin, mąż i ojciec, 44-letni kierowca i handlowiec przeżył coś, co na zawsze zmieniło jego życie. Tuż przy via Appia, po wcześniejszym spotkaniu z Maryją, otrzymał stygmaty na dłoniach. Po pewnym czasie znamiona męki Chrystusa pojawiły się na jego stopach, boku i głowie. Stygmaty byty wielokrotnie badane przez lekarzy z włoskich klinik. Nikt nie potrafił wytłumaczyć ich pochodzenia ani faktu, że nie znikają, nie zabliźniają się, w rany nie wdaje się zakażenie, a krew płynie z nich w określonych okresach roku.
Antonio Ruffini podjął się wielu apostolskich dzieł, nieustannie pomagał ludziom, cudownie uzdrawiał z chorób, wspomagał w trudnościach. Posiadał dar bilokacji. Wyjechał na misje do Ghany. Spotkał się ze św. Ojcem Pio i papieżem Pawłem VI, którzy potwierdzili autentyczność jego darów i misji.
3. Ojciec Pio. Najbardziej znany więc nie będę szczegółowo opisywał.
4.Greckim terminem „stigmata" -oznaczającym znamię, piętno, albo punkt - określano w czasach starożytnych znak wypalany żelazem na skórze przestępcy, albo niewolnika, aby oznaczyć, czyją jest własnością Dopiero w średniowieczu znaczenie rozszerzono na określenie ludzi wybranych przez Boga, którzy są żywym obrazem Męki Zbawiciela
W XX wieku badania nad fenomenem stygmatyzacji prowadziły całe sztaby wybitnych naukowców, zarówno wierzących jak i określających się jako ateiści, usiłujących wyjaśnić podłoże powstawania i trwania owych ran Wysuwano rozmaite hipotezy, sugerujące m. in. podłoże histeryczne, neurotyczne, hipnotyczne, czy też ogólnie - wegetatywne Rozważano także możliwość autosugestii, wizualizacji w nadjaźni, czy też syntonii.
Cóż, dla psychologa owo utożsamienie zdaje się nosić znamiona syntonii, empatii, czyli współbrzmienia emocjonalnego oraz poznawczego, i to w stopniu najwyższym Z medycznego punktu widzenia trudno znaleźć wystarczające przesłanki, które wyjaśniałyby podłoże tak wstrząsających zmian fizycznych na ciele A są to rany zdumiewające na rękach, nogach, boku i głowie, podobne do tych, które nosił Ukrzyżowany Pojawiają się nagle - często wbrew woli osoby, która je otrzymuje - nigdy się nie goją, nie ulegają infekcjom, nie można ich wyleczyć, krwawią w dniach rozważania Męki Pańskiej, a zanikają dopiero po śmierci stygmatyka Nie mniejsze zdumienie budzą rozmaite okoliczności, towarzyszące stygmatyzacji — np. u stygmatyka leżącego na wznak krew spływa z ran nóg w kierunku przeciwnym do siły ciążenia, wydobywa się z nich przyjemna woń, podobna do zapachu kwiatów, a na dodatek obficie krwawią, chociaż znajdują się na ciele z dala od wielkich naczyń krwionośnych Często układ ran jest taki sam, jak na wizerunku Ukrzyżowanego, przed którym ma zwyczaj modlić się osoba stygmatyzowana Być może właśnie z tego powodu zdarza się, że np. rana boku występuje u jednych stygmatyków z lewej, a u innych z prawej strony.
Geneza pochodzenia stygmatów zdaje się przekraczać horyzonty nauki, jako zjawisko sięgające wyżyn życia mistycznego Dlatego próby naturalistycznego i racjonalistycznego wyjaśnienia tego fenomenu wydają się skazane na niepowodzenie. To tyle na dziś. Jestem ciekaw Waszych opinii.
. Pozdrawiam 