Nie wiem jak to napisac, podoba mi sie. Kobieta z kompleksami na temat wlasnej figury I urody. Do tego niewyparzony jezyk. To musi sie udac. Tytul przypomina mi Ni wiem czemu pewna francuska ksiazke, komedie, ktorej akcja dziala sie W Prowansji
Nie wiem co napisac. Opowiadanie napisane ladnym jezykiem. Akcja dzieje sie w Nowym Yorku, a bohaterowie nosza polskie imiona. Nienawidze damskich bokserow, sceny z chlopakiem naszej bohaterkii byly za kazdym razem brutalnie przedstawione. Nie rozumiem parcia Na sex przy pierwszym spotkaniu.
Spodziewalem sie, ze Tomasz bedzie sie dobieral do Zuzy, ze moze probowac ja uderzyc. I stalk sie tak. Janek zdazyl Na czas, Na szczescie. Zuza znowu oberwala OD zycia...
Lapka w gore oczywiscie. Ladnie piszesz, tak z wyczuciem. Akcja rozwija sie powoli. Przyznam sie, ze fajnie by bylo poczytac o bojce pomiedzy Tomkiem I Jankiem.
Coś czuję, że do szczęśliwego zakończenia to jeszcze daleko :( środowisko grafficiarzy, Techno czy Hiphop to nie moje klimaty. Ale czy ja mówię, że to źle? Dobrze się czyta. Z sporym zaskoczeniem odbieram postac Damiana i Kamila. Wydają się byc całkiem normalnymi chłopakami - przynajmniej dopóki nie ma tematu Graffiti czy kobiet... Damian ma jednego, wielkiego plusa - nie skorzystal z okazji, kiedy Weronika była pijana u niego w mieszkaniu. Z drugiej jednak strony - chłopak ma skomplikowany charakter, tak naprawdę w dalszym ciągu nie wiemy wszystkiego o nim, nie znamy całej jego historii... Świetny opis jego rodziców i brata w szpitalu. Widać, że nie wyrzekli się Damiana, ale nie potrafią zaakceptować jego życia, jego marzeń.
@AuRoRa Czytam, oczywiście, że czytam. Jestem już przy części 6. Widzę, że bohaterowie będą się zmagać z zwykłymi problemami, typu praca, pieniądze, kłopoty rodzinne. A do tego ich rodząca się miłość - dwoje z pozoru nie pasujących do siebie młodych ludzi.
Miesiące malowane marzeniami - listopad
Zaskoczylas mnie. Troche😃 swietny zwrot akcji. I piszesz to tak z nudow? Tak?
Miesiące malowane marzeniami - lipiec, cz.2
Nie wiem jak to napisac, podoba mi sie. Kobieta z kompleksami na temat wlasnej figury I urody. Do tego niewyparzony jezyk. To musi sie udac. Tytul przypomina mi Ni wiem czemu pewna francuska ksiazke, komedie, ktorej akcja dziala sie W Prowansji
Znowu on #7
Nie wiem co napisac. Opowiadanie napisane ladnym jezykiem. Akcja dzieje sie w Nowym Yorku, a bohaterowie nosza polskie imiona. Nienawidze damskich bokserow, sceny z chlopakiem naszej bohaterkii byly za kazdym razem brutalnie przedstawione. Nie rozumiem parcia Na sex przy pierwszym spotkaniu.
Wracam do was
Hej, lubisz pisac - to pisz, dla siebie, do szuflady, na LOLa, dla czytelnikow starych I nowych... Nic Sie nie zastanawiaj
Okruchy przeznaczenia - Część 12
Czym jest Netoperek? Kim tak naprawde jest Mela? Opowiadanie jest lepsze z odcinka Na odcinek
Dom cz. 6
Spodziewalem sie, ze Tomasz bedzie sie dobieral do Zuzy, ze moze probowac ja uderzyc. I stalk sie tak. Janek zdazyl Na czas, Na szczescie. Zuza znowu oberwala OD zycia...
Lodowa wojowniczka - Część II - 5
Powrocila dawna Selena, jak zwykle kieruje sie sercem I intuicja.
Dom cz. 5
Lapka w gore oczywiscie. Ladnie piszesz, tak z wyczuciem. Akcja rozwija sie powoli. Przyznam sie, ze fajnie by bylo poczytac o bojce pomiedzy Tomkiem I Jankiem.
Dom cz. 4
@Hush co zlego w dobrym winie?
Dom cz. 3
I juz wszystko sie komplikuje. Interesujacy sasiad, przyjaciel z przeszlosci a w tle byly chlopak z problemem alkoholowym.
Dom cz. 2
Hej, widze, ze stworzylas kolejka bohaterke mocno potluczona przez los. Fajny pomysl. Nic, czytam dalej...
To nie koniec! cz. 16
Gratuluje opowiadania. Swietny pomysl, dobrze napisane. Najbardziej podobaja mi sie bohaterowie - tacy prawie, ze realni😃
To nie koniec! cz. 4
Tak to jest, jak kobieta zaszufladkowala faceta jako przyjaciela. Nic. Czytam dalej. Ladnie napisane
Graffiti uczuć - Część 21
@AuRoRa Fakt, trochę za bardzo wybiegam myślami w przód.
Graffiti uczuć - Część 21
Najpierw Damian w szpitalu, teraz Weronika... Oby to Nic powaznego... Mam nadzieje, ze nie bedzie kolejnej rozroby
Graffiti uczuć - Część 20
Coś czuję, że do szczęśliwego zakończenia to jeszcze daleko :( środowisko grafficiarzy, Techno czy Hiphop to nie moje klimaty.
Ale czy ja mówię, że to źle? Dobrze się czyta. Z sporym zaskoczeniem odbieram postac Damiana i Kamila. Wydają się byc całkiem normalnymi chłopakami - przynajmniej dopóki nie ma tematu Graffiti czy kobiet... Damian ma jednego, wielkiego plusa - nie skorzystal z okazji, kiedy Weronika była pijana u niego w mieszkaniu. Z drugiej jednak strony - chłopak ma skomplikowany charakter, tak naprawdę w dalszym ciągu nie wiemy wszystkiego o nim, nie znamy całej jego historii... Świetny opis jego rodziców i brata w szpitalu. Widać, że nie wyrzekli się Damiana, ale nie potrafią zaakceptować jego życia, jego marzeń.
Okruchy przeznaczenia - Część 11
Pisz dalej. Podoba mi sie sposob, w jaki rozwijasz historie. Powoli, bez zbytniego pospiechu.
Graffiti uczuć - prolog
@AuRoRa Czytam, oczywiście, że czytam. Jestem już przy części 6. Widzę, że bohaterowie będą się zmagać z zwykłymi problemami, typu praca, pieniądze, kłopoty rodzinne. A do tego ich rodząca się miłość - dwoje z pozoru nie pasujących do siebie młodych ludzi.
Graffiti uczuć - prolog
Calkiem ciekawie sie zaczyna. Moze tym razem bohaterowie nie Beda chodzacymi idealami, a bardziej zwykli, normalni
Zostań ze mną cz. 3
To moze byc interesujace. Hehe byc udawana para, a pozniej to juz:" Nie moge bez Ciebie zyc"😃