Kasia i Michał rozdział 2

— Dobry wieczór.
     — Dobry wieczór, o co chodzi?
     — Mieszkam piętro wyżej w mieszkaniu tuż nad panią. Właśnie gotuję kolację, czy da się pani zaprosić?  
     — Sama nie wiem.
     — Niech pani nie da się prosić.  
     — No dobrze.
     — Super to ja wracam do siebie, bo mi się sos przypali.  
     — Może pomogę — zaproponowałam.  
     — Nie trzeba.  
     Biorę klucz zamykam drzwi i podążam po schodach za moim sąsiadem. Idziemy w milczeniu tylko ukradkiem się na niego spoglądam. Po chwili staliśmy pod jego drzwiami, które je otwiera i puszcza mnie przodem.  
     — Dziękuję prawdziwy z pana dżentelmen.  
     — Miło mi, że pani tak uważa.  
     Michał zamyka drzwi i przechodzą do kuchni siadam na krześle przy stole.
     — Czym się pan zajmuje?
     — Jestem fotografem, ale nie mam własnego studia w domu urządzam sesje zdjęciowe.  
     — Chyba coś się przypala.  
     Mężczyzna z kuchenki zdejmuje rondel z sosem, ale ten się niestety nie nadaje do jedzenia.  
     — Niech to wszystko szlag trafi.
     — Ha, ha, ha  — śmieję się.
     Z koszyka, który znajduje się na stole biorę trzy jabłka, podchodzę do zlewu, gdzie je myje potem strugam, a na koniec smażę popijając winkiem.  
     — Niech pan odleje makaron — proszę.  
     — Tak jest pani kierownik.  
     Po chwili siedzimy  przy stole spożywając wspólnie przygotowaną kolacją i popijamy winko, po jedzeniu przeszliśmy do salonu, gdzie spędziliśmy resztę wieczoru.  
     — Chcę wznieść toast za nasze spotkanie.
     — Za spotkanie, a kto wie może i za miłość.  
     Po dwudziestej drugiej powracam do swojego mieszkania. Michał mnie odprowadził do drzwi i się żegnam.  
Gotować to on nie potrafi - myślę.
Schodząc, po schodach do swojego mieszkania mu macham i całusa ślę.