Szkolne zawirowania miłosne cz.5

Dzień w szkole zleciał szybko, widziałam jak Sylwia na mnie patrzyła, pewnie chodziło jej o Patryka, ale nie przejmowałam się tym. Sylwia to klasowa 'obgadywaczka' wszystkich jak jej się coś nie spodoba. Mnie nie lubiła od początku jak się pojawiłam w szkole, ale jakoś z tym żyję. Na korytarzu po ostatniej lekcji podszedł do mnie Kamil.
- I jak twój alwaro ?  
- Odczep się.
- Coś nie wyszło z nim? A wydawaliście się sobie pisani.
- Coś jeszcze chcesz?
- Ej mała nie przejmuj się mogę cię pocieszyć.
I objął mnie w biodrach.
- Weź te łapska i nie obrażaj Patryka, jesteś chory? to idź się leczyć a nie na wolności cię jeszcze trzymają.
I złapał mnie za nadgarstek, byłam mała, i 'krucha' mógł mnie w każdej chwili zmiażdżyć.
Nagle zza drzwi klasy wyszedł Patryk.
- Ej ty! Może ją tak łaskawie póścisz?
- Hahaha bo co mi zrobisz?
- To się dowiesz.
- chcesz się bić, to choć.
- Nie byłbym tego taki pewny.
- Chłopaki uspokójcie się, Patryk nie warto, choć już do domu.
- Czekaj Maja, rozliczę się z tą łamagą i zaraz pójdziemy.
- Co powiedziałeś?
- To co słyszałeś.
I Kamil uderzył Patryka. Tamten nie był inny, nie wiadomo jakby się to skończyło bez interwencji pana od historii.
- Ej chłopcy co się dzieje?
- Nic, odpowiedział Kamil i odszedł.
[...] (droga do domu)  
-Przepraszam, że musiałaś na to wszystko patrzeć.
- Nie no spoko ale nie rób tego więcej proszę, nie chcę żeby ci się coś stało.
- Wow, jak to zabrzmiało. Martwisz się o mnie ?  
- No nie będę ukrywać nie chcę żeby tak fajny chłopak wylądował w szpitalu choć wiem że z twoimi zdolnościami do bicia się tak nie będzie.
- Wiesz..., mogę Cię o coś spytać? Tylko nie śmiej się.
- Haha oki, zaczęło się robić poważnie.
- Bo wiesz, spotykamy się dość często i dobrze nam w takim towarzystwie. Chodzimy razem do i ze szkoły, na różne wypady... Nie chciałabyś.. ?
- Hahha mów dalej.
- Nie chciałabyś być moją dziewczyną?
I nastała dłuuuga cisza.
- Też cię bardzo lubię iii... żyją chwilą, jasne.
Złapaliśmy się za ręce i poszliśmy do mnie.