Dziennik epidemii zombie cz.10

Dzisiaj tylko takie króciutkie opowiadanie, które daje wstęp do jutrzejszego.

Dzień 10  
Poranek był zadziwiająco spokojny i cichy, żadnych jęczących zombie pod szkołą, żadnych strzałów, ani wrzasków. Kilkoma słowami, najspokojniejszy dzień w przeciągu tygodnia. Jako, że dzień był taki spokojny postanowiliśmy dłużej sobie pospać (normalnie spaliśmy do 7). Siłą przyzwyczajenia obudziłem się o 6, Olka nadal spała, z resztą tak samo jak każdy inny oprócz Klaudii. Odczekałem chwilę, aby zebrać myśli i wstałem żeby dopełnić wczorajsze przyrzeczenie.
Ja- Czemu nie śpisz Klaudia?
Klaudia- (wyrwana z zamyślenia) Co?
Ja- Czemu nie śpisz?
Klaudia Nie mogę, całą noc nie zmrużyłam oka
Ja- Czy to z powodu wczorajszych wydarzeń?
Klaudia- Powiedzmy
Ja- Rozmyślasz czy słusznie go tak skatowałaś tak?
Klaudia- Nie wiem już sama co o tym myśleć. Z jednej strony zasłużył sobie na takie męki, a z drugiej, to mimo wszystko był człowiek, który czuł niewyobrażalny ból. Najgorsze jest to, że ja… że sprawiało mi to przyjemność, to jak krzyczał i w ogóle.
Ja- Ty po prostu szukałaś zemst za skrzywdzenie Wojtka. Tylko ci się wydawało, że ci to sprawia przyjemność, tak naprawdę to była przyjemność z dopełnienia zemsty. (łapiąc ją za braki) Klaudia posłuchaj, nie jesteś złym człowiekiem, po prostu do tego czynu zmusiła cię chęć pomsty- rozpłakała się totalnie na tak bezpośrednie wspomnienie o tym. Płakała tak pięć minut, po których jako tako się uspokoiła.
Klaudia- I co ja mam teraz zrobić? Co jak się dowie co zrobiłam? Przecież już mnie nie będzie chciał.
Ja- Nie przesadzaj, pokazałaś mu nie lada oddanie. Teraz idź do niego, na pewno się ucieszy kiedy będziesz obok niego, jak się obudzi.
Klaudia- Tak myślisz
Ja- Ja nie myślę, ja to wiem
Po tych słowach zrobiła tak jak powiedziałem, a ja wróciłem do swojego łóżka.
***  
Obudziliśmy się w samym środku śnieżnej zamieci. Co prawda już wcześniej padało, to nie sądziliśmy, że aż tak się rozszaleje. Dodatkowo przez to dłuższe spanie było zimno, gdyż nie było komu napalić w piecu. Czym prędzej poszedłem w nim rozpalić, a reszta w tym czasie zrobiła śniadanie.
***  
Coś mi się wydaje, że nic dzisiaj nie zrobimy. Zamieć zamiast słabnąć przybierała na sile. Dzisiaj bardziej nastawiam się na miły dzień spędzony na czytaniu i rozmowie.
***  
Jest godzina 19:41, temperatura na zewnątrz spadła do -25, zombie chyba zaczynają zamarzać. Mówię tak, ponieważ widziałem jak jakiś zombiak pada jak kłoda na ziemie i już się nie rusza. W sumie to nam otwiera zupełnie nowe możliwości, nie musimy się teraz przynajmniej ich bać.  
***  
Zaczęliśmy planować jutrzejszy dzień, a o to co wymyśliliśmy. Podobnie jak wczoraj ruszymy czołgami i ciężarówkami w stronę Kauflandu. Jeden z czołgów wy toruję nam drogę przez zaspy, a drugi i trzeci będzie osłaniał tyły. Taaak, jutro czeka nas bardzo pracowity dzień.