Pamiętnik Majki - prolog.

Jestem Majka. Mam 20 lat. Wraz z moją przyjaciółką, Leną wyjechałyśmy do Warszawy studiować. Od dziecka nie rozstajemy się ze sobą. Reszty dowiecie się śledząc nasze losy.


- Lena, wstawaj! - krzyknęłam do mojej przyjaciółki.  
Dziś zaczynałyśmy pierwszy dzień na studiach a moja leniwa kumpela jak zawsze sobie wszystko olewała. Nie mówię, że ja byłam święta ale ona czasem przesadzała.
- Przestań, wkońcu jesteśmy studentkami - wydusiła z siebie zadowolona.
- Jesteśmy, więc pomyśl ile niezłych towarów na nas czeka! No już, podnoś się! - ściągnęłam z niej kołdrę.  
- Czy moje życie ma tak teraz wyglądać? - zajęczała.
- Nie, od jutra budzisz się sama!  

Minęła godzina i poszłyśmy na zajęcia, oczywiście jak zawsze dobrze "zrobione" w sensie wyglądu. Kolegujemy się od dzieciaka i zawsze uchodziłyśmy za dwie najładniejsze dziewczyny w szkole. Jesteśmy szczupłe, obie mamy czarne włosy. Ja mam jednak dłuższe. Praktycznie non stop chodzimy w szpilkach. Jesteśmy dla siebie siostrami. Ja dziś postawiłam na czarne szpilki, czarne leginsy i czarną bluzkę z lekkim dekoltem. Moja ciemna karnacja dodawała mi pazura. Lena ubrała różową sukienkę i czarne szpile. Już za jakiś czas byłyśmy na zajęciach a właściwie czekałyśmy na nie bo przyszłyśmy 8 minut przed czasem.  
- Ciekawe czy poznamy jakieś ciekawe dupeczki - rzekła podekscytowana Lena.
- Tylko się znowu nie zakochuj - zaśmiałam się.
Moja przyjaciółka mimo swego stylu życia była naiwna i nazbyt ufała facetom.
- A Ty wkońcu byś mogła, całe liceum sama! Kto by to widział - wystawiła mi język.
- Wolę być sama niż znowu się przejechać. - rzuciłam.
- Przestań, to było dawno. Nie wrzucaj wszystkich do jednego worka - rzuciła i w tym momencie przerwał nam profesor, który otworzył salę.

Po skończonych zajęciach stwierdziłyśmy, że warto oblać pierwszy dzień zajęć i pójść na piwo. Wczoraj zresztą było tak samo. Takie już byłyśmy. Gdy byłyśmy mniejsze obiecałyśmy, że będziemy trzymać się razem, używać życia jak tylko się da.
Wychodząc z uczelni zauważyłyśmy, że dwóch przystojniaków na nas się przygląda. Nagle zaczęli iść w naszą stronę.  
- Prawa. 2 tygodnie - powiedział zbliżający się do nas chłopak do swego kolegi. Byłe mega przystojny. Przystojniejszy od kolegi. Miał na sobie obcisłą, niebieską koszulkę i dżinsy. Miał włosy w kolorze ciemny blond i 3-dniowy zarost. Był mega seksowny. Mm. Biore!
Spojrzałyśmy na siebie z Leną.  
- Prawa. 2 tygodnie? - powtórzyłam po nim po cichu.
Gdy chłopaki podeszli do nas powiedziałam:
- Zgubiliście się chłopcy?  
- Szukajcie pomocy gdzie indziej, nie jesteśmy biurem pomocy - dopowiedziała Lenka. Zaczęłyśmy się śmiać. Lubiłyśmy grać ludziom na nerwach.
- Mała, po nocy ze mną to Ty potrzebowałabyś pomocy - rzucił ten przystojniejszy. Zauważyłam, że Lence spodobał się ten drugi. Miał ciemne, kręcone włosy. Także był wysportowany. Był takim typowym ''słodziakiem'' to w stylu Leny.  
- A co, miałabym aż tak traumatyczne przeżycia? To przykre - zrobiłam smutną minę a potem spojrzałam mu w oczy i zaczęłam się śmiać a Lena razem ze mną.  
- Chodź mała. Idziemy się zabawić - złapałam za rękę Lenę i pomachałam szyderczo w stronę chłopaków. Zadowolone ruszyłyśmy do pizzeri.

- ale mu dowaliłaś! - rzuciła Lena, biorąc łyk piwa.
- Daj spokój, jakiś palant. Myśli, że pozjadał wszystkie rozumy.  
- Ale fajne ciacha z nich. Bierzemy się za nich? - zaśmiał się
- Chyba oszalałaś. Czuję, że będę miała z nim niezłą spinę. Nie lubie takich zarozumialców.
Wypiłyśmy piwo i wróciłyśmy do mieszkania.