Minęło trochę czasu odkąd ostatnio coś pisałam. W moim życiu zaszło kilka zmian. Był taki czas, w którym wszystko było piękne, ale wczoraj na powrót zaczęłam tak dużo myśleć. I zastanawiam się co się dzieje między mną i Tomkiem... Niby piszemy ze sobą, czasem się przelotem widzimy, ale to nie to samo co spacery, na jakie chodziliśmy wcześniej. On niby jest moim chłopakiem, a jednak ciężko w to uwierzyć. Kiedy widzimy się gdzieś przy znajomych Tomek jest w stosunku do mnie oschły, zachowuje się tak, jakby mnie nie znał. Zaczęłam się zastanawiać, czy nadal coś dla niego znaczę, zastanawiam się czy to jest przyjaźń, miłość czy może już zupełnie się od siebie oddaliliśmy... To wszystko bardzo rani... Nie wiem już co mam myśleć, co robić. A do tego jeszcze dochodzą problemy w domu. Wracam do punktu wyjścia, gdzie jestem zupełnie sama, gdzie mam ogromny mętlik w głowie, nie wiem co ze sobą zrobić. Dziś widziałam się z Jackiem. I on był, a Tomek... czasem się zastanawiam czy moja znajomość z Tomkiem to nie jest tylko złudzenie... Jacek chodź na chwilę się zmaterializował... Co prawda do Jacka nic nie czuję, ale tak bardzo bym chciała, żeby Tomek był przy mnie i to nie myślami czy przez facebooka, ale na żywo, chcę móc się do niego przytulić, chcę móc iść z nim za rękę. Już na prawdę się za nim stęskniłam. Kocham go, ale obawiam się, że ta znajomość mnie zniszczy... Nie. Nie wiem, już sama nie wiem co myśleć, a co dopiero co robić... Muszę się jakoś od tego wszystkiego oderwać. Chodź na chwilę... Chętnie sięgnęłabym po żyletkę, ale jakiś czas temu obiecałam Tomkowi, że nic sobie nie zrobię i tej obietnicy nie zamierzam łamać, choćbyśmy się nie wiem jak od siebie oddalili. Ja dotrzymuję obietnic, w przeciwieństwie do niektórych... Zamiast sięgnąć po moją starą przyjaciółkę płaczę, nie z bólu, z bezsilności...
______________________________
Jest i kolejny rozdział. Nie wiem jak wyszedł. Piszę na gotowe tutaj, nie sprawdzam. Oceńcie moje dzieło, proszę 
Dodaj komentarz