Inne miasto inne życie cz8

Następnego dnia Kamil przyszedł po mnie i razem poszliśmy do szkoły. gdy weszliśmy do budynku trzymając się za ręce trochę się krępowałam, ale nie mogłam wydostać ręki z uścisku Kamila. Idąc korytarzem widziałam zdziwione miny ludzi.
-Dlaczego oni są tak zdziwieni?-zapytałam cicho Kamila
-Nie wiem prawdopodobnie dlatego, że się wcześniej nie dogadywaliśmy-odszepnął. Doszliśmy do znajomych Kamila, którzy wyglądali prześmiesznie ze zdziwionymi minami.
-Ej chłopaki zamknijcie usta, bo wam tam coś wleci-zaśmiałam się z Kamilem
-Ej Kamil... czy mam coś ze wzrokiem?-zapytał jeden z kolegów Kamila
-Chyba nie... choć sam do końca jeszcze w to nie wierze
-Wy razem? Nie wierze...-powiedział Kacper
-A co w tym takiego dziwnego?-zapytałam  
-Nie nic tylko nie zapowiadało się na to, że Kamil osiągnie nieosiągalne-wtrącił któryś z grupki
-Nieosiągalne? Że ja? proszę cię wystarczy dobre podejście...
-Okeey, zapamiętam. Może przyda się na przyszłość-znów odezwał się Kacper
-Sugerujesz coś?-zapytał Kamil
-Nie chodziło mi o nią... ogólnie mówię
-To masz szczęście...
Przerwał nam dzwonek. Poszliśmy pod klasę i czekaliśmy na fizyczkę. Przyszła po chwili i otworzyła nam klasę. Kamil od razu pociągną mnie na na sam tył klasy i usiedliśmy w jednej z ostatnich ławek. Całą lekcję przegadaliśmy nie zwracając większej uwagi na prośby fizyczki o ciszę i co mówi nauczycielka. Po dzwonku szliśmy pod salę gimnastyczną na w-f. Później przebrana w strój   rozgrzewałam się na sali. Dziś mieliśmy grać w kosza. Cóż... nie lubię go, ale nie gram najgorzej, więc tragedii nie będzie... chyba. Zaczęła się gra i po wygranej jednej rozgrywce wiedziałam, że siary nie będzie. Drugi mecz zremisowaliśmy, a przy trzecim znów odnieśliśmy zwycięstwo. Po w-f-ie przyszedł Kamil z kolegami i zaproponowali mi, żebym wyciągnęła dziewczyny i przyszła po szkole na hale sportową nieopodal to sobie pogramy. Szczerze się zdziwiłam, ale z drugiej strony pewnie Kamil i Alan się uparli i tamci nie mieli innego wyjścia jak tylko się zgodzić. Po głębszym zastanowieniu powiedziałam im, że przyjdziemy. Ale pozostała myśl jak ja je tam  zaciągnę. Żadna z nas nie lubi za bardzo kosza. Fakt, Kaśka pewnie jak i ja zgodzi się od razu ale z Anitą może być ciężko ze względu na Fabiana. Zuzka będzie chciała iść z nami, bo Sebek i jej się podoba... Powinno nie być trudno.
-Dziewczyny dostałyśmy propozycję pójścia po szkole na hale i pogrania z chłopakami w kosza i ... już powiedziałam, że przyjdziemy...
-O super... ja idę nie wiem jak wy, ale ja idę z Laurą-powiedziała Kaśka
-Ja też pójdę...-powiedziała Zuza  
-A ty Anita?
-Nie wiem... w sumie mogę iść, bo ... -załamał jej się głos, a z oczu popłynęły łzy.
-Anita co się stało?-zapytała Kaśka
-bo wczoraj się dowiedziałam, że tak na prawdę Fabian ma inną, a ja to tylko taka odskocznia- powiedziała i wybuchła płaczem
Do końca przerwy pocieszałyśmy ją i starałyśmy się doprowadzić jej wygląd do ładu. Nie wszystko wyglądało idealnie, ale nie było najgorzej.Poszłyśmy na lekcje i do końca dnia trzymałyśmy się chłopaków. Lekcje skończyły się o 15, a z chłopakami umówiłyśmy się na 17.30. Wróciłam do domu i zjadłam obiad. Później poszłam odrobić lekcje i wyszykować się do wyjścia. Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi pobiegłam otworzć. Otworzyłam drzwi i zamarłam...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey!!
To już ósma część i szczerze nie myślałam, że tyle wytrzymam :P
Dzięki za wsparcie i życzenia...
Proszę o komentarze itd
Miłego czytania  
Judy02